WIem, co Sargent i Raimi chcieli ukazać. Walkę dobra ze złem, załamania głównego
bohatera, kryzys wiary i siłę woli w kierowaniu się cały czas tą samą ścieżką, która
sprawia nam tyle samo bólu. Niestety, zostało to ukazane w bardzo mdły i hollywoodzki
sposób, coś jakby ktoś chciał uczyć filozofii na podstawie filmów z van Dammem.
Maguire jest tak miałki i bezpłciowy z woli spider-mana, jak Downey Junior amerykański
w roli Iron Mana- do potęgi entej. Poza tym. Nie wiem dlaczego, ale ekranizacje
komiksów o super bohaterów powinno się robić tak, jak robi to Nolan, nie jest to
doskonały sposób, ale na pewno najlepszy. Te filmy muszą być brutalne, musi być w
nich krew, człowiek musi czuć zagrożenie na własnej skórze. W tym filmie czułem tylko
głupawy uśmiech Parkera na twarzy.

Film ma też dobre strony. To na pewno przeurocza Kirsten Dunst, która jak żadna inna
aktorka nadaje się do roli Mary Jane. I pierwszorzędny, prawdziwy czarny charakter,
wspaniale odegrany przez Alfreda Molinę. Nie posunę się do porównania, że pan zły
przyćmił pana dobrego, jak w Mrocznym Rycerzu, ale o niebo lepiej wypadł w tym obrazie
Al, jak Tobey. Gra twarzą, mimika, motoryka głównego bohatera. Molina miał pomysł na
Octopusa, jak Michael Keaton na Batmana.

Film mocno, mocno średni, nawet poniżej średniej. Ktoś tu pisał, że Iron Man gorszy.
Prawda. Iron man jest tak śmeirdząco amerykański, kiczowaty i poprawny politycznie, że
trudno wytrzymać. Jednakże nadrabia grą aktorską, osobowością Downeya Juniora i
poczuciem humoru. W Spider-manie nie było ani jednej z tych rzeczy ze strony głównego
bohatera.

Poza tym cała seria została kompletnie spaprana. Pierwsza część ok (jeśli chodzi o
głównych przeciwników spider-mana), druga też. W trzeciej powinien być wyłącznie
Venom i Hob Goglin. W Czwartej Stich, Sandman (choć moim zdaniem o wiele lepszą
postacią jest Waterman) i Fantom. Na koniec dałbym zajawkę sugerującą powrót
Venoma. I w piątej części ostateczne rozprawienie się z Venomem, Stich, który najpierw
pomagał spider-manowi, teraz wszedł na seryjnego zabójcę i sieje spustoszenie.
Dodałbym do tego kolesia, który w wyniku zarażenia wirusem mutuje i zamienia się w
coś a'la "wampir" i wysysa truciznę, która zabija spidermana (infekcja, która zamienia go
w wielkiego, włochatego pająka). Dodałbym też dwie postaci, jako role drugoplanowe
najlepiej potężnie zbudowany właściciel gigantycznego konsorcjum, najzagorzalszy wróg
spider-mana i może tajemniczą kobietę, rywalizującą z nim, która zaczyna wspierać
spider-mana. Pięć części bez wydziwiania z pełną akcji fabułą.