też lubię ten film, zresztą całą trylogię.

Odświeżam sobie całą trylogię i też zwróciłem na to uwagę - jedynka ma duży problem z tempem (powiedziałbym, że to wina zarówno scenariusza, reżyserii, jak i montażu), sceny są za krótkie, jakby ich jedyną rolą było odhaczanie kolejnych punktów fabuły. Mają za mało czasu na wybrzmienie, przez co relacje bohaterów i ich uczucia wydają się mocno powierzchowne i umowne. Dwójka jest nieporównywalnie lepsza pod tym względem. To wciąż bardzo dynamiczny film, ale Raimi tym razem zwalnia w idealnych momentach, budując atmosferę i pozwalając nam lepiej wczuć się w sytuację bohaterów.