Bohaterem filmu jest młody mechanik Abram. Wieś w której mieszka i pracuje szybko się modernizuje i unowoczesnia, Ale poglądy i stereotypy myślowe jej mieszkańców nie podlegają tak szybkiemu rozwojowi jak postep techniczny. Wśród mieszkańców wsi dalej zakorzeniony jest brak tolerancji i instynktowna, "podskórna" wrogość do wszystkiego co inne. Te postawy prowadzą do konfliktów i dramatów, których główną postacią w filmie Fleischmanna staje się właśnie Abram.

Wstrząsający, a przy tym aktualny film o mechanizmie nagonki, o bukolicznej swojskości splecionej z przemocą i wykluczeniem, zrealizowany na podstawie sztuki Martina Sperra. Do bawarskiej wsi powraca po dłuższej nieobecności Abram (zagrał go sam Sperr). Chłopak podobno mieszkał w mieście, a może był w więzieniu? Ludzie mówią, że chyba odsiadywał wyrok za relacje seksualne z mężczyznami. Plotka krąży, wywołuje niewybredne żarty, które niepostrzeżenie przechodzą w pogromowy pomruk. Mechanizm przemocy rozkręca się. Abram musi uciekać, ścigany przez chłopów i Hannelore, wykorzystywaną i pogardzaną przez mężczyzn dziewczynę, która twierdzi, że zaszła z nim w ciążę. Prześladowanie i wykluczanie to spektakl odtwarzany we wsi każdego dnia. „Zdrowa” grupa rytualnie odrzuca wszystko, co obce, inne, „niemoralne”: podejrzanego o homoseksualizm (i nieprzypadkowo noszącego żydowskie imię) Abrama, prostytutkę Hannelore, niepełnosprawnego umysłowo chłopaka, ułomnego mężczyznę, tureckich imigrantów. Sceny myśliwskie… nie tylko odsyłają do nazistowskiej przeszłości (akcja sztuki osadzona jest tuż po wojnie, Fleischmann przeniósł ją w lata 60.), ale odsłaniają też uniwersalne przemocowe praktyki, które spoiwem wspólnoty czynią nienawiść.