Debiut fabularny Marcina Wrony, w którym młody reżyser opowiada o ojcu Stefanie, znanym bioenergoterapeucie i magnetyzerze. Film jednak nie traktuje o jego wyjątkowych zdolnościach, lecz o nieumiejętności ułożenia sobie życia z własną rodziną. Okazuje się, że osoba, która pomaga innym, nie potrafił pomóc sobie i bliskim.

Fabularna etiuda filmowa, przedstawiająca historię relacji ojca i syna. Narratorem przedstawiającym fabułę filmu jest syn. Opowiada on jak postrzegał swojego ojca przez lata, kiedy dorastał mieszkając z nim i matką w jednym mieszkaniu. Narrator stwierdza, iż ojciec miał wewnętrzna misję zwalczania zła i cel posłania matki do wariatkowa, co mu się nigdy nie udało. Odkąd pamięta ojciec był rencistą – okazem zdrowia, byłym zapaśnikiem. Rzadko bywał w domu. Pewnego dnia ojciec wrócił z podróży odmieniony i oznajmił, że stał się cud – otrzymał dar od Boga, który pozwala mu leczyć ludzi. Stało się to podczas wczasów w Krynicy, kiedy to ojca nawiedziła tajemnicza postać, która wyszła ze ściany i w nadnaturalny sposób przekazała mu moc. Ojciec postanowił zgłębić wiedzę w zakresie hipnozy, radiestezji i wschodnich praktyk medytacji. Zaczął się reklamować, jako człowiek magnes, co było pożywką dla lokalnych mediów i społeczności. Ojciec co raz częściej wyjeżdżał na misje. Specjalizował się w chorobach kobiecych. Pewnego dnia ojciec zamknął się w pokoju mieszkania z "pacjentką". Wtedy matka zrobiła awanturę i ojciec wyprowadził się z domu. Sztuczki ojca działały jak magnes na kobiety. Gdy syn dorósł stwierdził, że znajomość trików ojca jest przydatne w życiu mężczyzny. Po latach syn pogodził się z ojcem. Opowieść narratora zilustrowana jest fotografiami ojca z archiwum rodzinnego oraz zdjęciami filmowymi stanowiącymi rekonstrukcję wydarzeń z przeszłości.